GELENEKÇİK VE TUTUCULUK    İnsanlarımız gelenekçi yapılarına o kadar bağlı ki, herkes bu geleneğe bağlı kalsın sürdürsün istiyorlar. Hele Türk toplumunda bu o kadar katı ve yaygın ki, anne babalar olarak çocuklarımızın her şeyine bizler karar verip onların geleceğine yön veriyoruz. Okuduğu okulu seçeceği mesleği hatta evleneceği kişiyi bile biz seçiyoruz. Hiç düşünmeden bu yaptığımız seçim çocuğumuzu mutlu eder mi: gelecek zamanda olumsuzluk oldu mu suçlumuzda hazır kader diyoruz suçlu kader. Oysa geçmişte evladımız için yaptığımız yanlış tercih bu sonu hazırladı. Ama biz evladımız yerine onun iyiliği için düşünüp karar verdik, uyguladık. Sonuç iyi olursa öğünüyoruz ben bildim ben karar verdim diye. Böyle kararlar alınırken genelde maddiyat ön plana çıkıyor. Hangi meslekte para kazanılıyorsa o seçiliyor. Yine eş seçiminde seçilen eşin ekonomik durumuna göre karar veriliyor. Evladımız mutlu olur mu olmaz mı hiç düşünmüyoruz. Hatta onların hayal kurmalarına bile izin vermiyoruz. Sonra çalışan mutsuz insanlar verim yapamıyor. Mutsuz evlilikler çoğu boşanmalara kadar gidiyor. Ama bizler bu kadar olumsuzluğu görüp yaşıyoruz fakat bir ders çıkarıp gelenekçi ve tutucu huyumuzdan vaaz geçmiyoruz. Özellikle son yıllarda yapılan yanlış evlilikler sonucu birçok çocuk anne veya babasından ayrı yaşamak zorunda kalıyor. Anne veya baba sevgisinden mahrum yetişen çocuklar toplumun önünde kambur olarak duruyor. Maalesef bu kambur gittikçe büyüyor. Gençlerin kendiler hakkındaki kararları verirken karar verici değil yol gösterici olalım tamamen kararı onlara da bırakmadan uzlaşmacı bir şekilde ortak akıl ile karar alırsak gelecekte daha az mutsuz insan görürüz. Daha aydınlık ve güzel yarınlar dileğimle.   Bayram YANDIM