Dünyada bütün kapıların anahtarı sevgidir. Sevgi olmasa dünyanın ne kadar tatsız ne kadar  anlamsız olduğunu anlatmaya bile gerek yok. Bence bütün hastalıklarının entabi ilacı da yine sevgi.    Düşünün  sevginin olmadığı yerde evlilik nasıl yürüyecek. İnsanlar toplu halde nasıl yaşayacak. Onun için insanlar sevginin gücüne inanmalı sevginin gücünden faydalanmayı öğrenmeli.

              Sevgisizlik en büyük hastalık. İnsanlar sevgisizlik yüzünden  başarısız oluyor, sevgisizlik yüzünden birbirlerine zarar veriyor, sevgisizlik yüzünden kavga ediyorlar yine sevgisizlik yüzünden savaşlar çıkıyor. İnsanlar sevgisizlik yüzünden birbiriyle savaşıyorlar. Sevgisizlik yüzünden dünyanın kaynakları hoyratça harcanıyor. Sevgisizlik yüzünden yokluk yoksulluk çekiliyor. Dünya kaynakları o kadar çok ve yeterli ki yeter ki biz bencilliği bir kenara bırakalım. Yeter ki biz dünyayı sevelim, insanları ve tüm canlıları sevelim. İnsanların fikirlerine saygı duyalım insanları suçlamadan sevgiyle hoşgörüyle değerlendirelim. Maddi çıkarlarımız uğruna insanlara kötülük yapmadan insanları anlamaya çalışmalıyız. Çocuklarımıza önce sevgiyi öğretelim. Sevmenin suç olmadığını sevginin dünyanın harcı olduğunu, sevginin insanları toplu halde yaşamaları için yegane harç olduğunu unutmayalım. Düşünün herkes sevse dünyayı böylesine hoyratça kirletip tüketirmiydi? Dünyamız üzerinde yaşayan tüm varlıklar kutsaldır. Bu varlıkları Allah insanlara faydalı olsun,insanlara hizmet etsin diye yaratmış. Ama biz denizlerimizin, ormanlarımızın ve atmosferimizin kıymetini bilmiyor. Onları bilinçsiz kullanıp tüketiyoruz. Bizlerden sonra gelecek nesilleri hiç düşünmeden dünyamızı kirletip,Yok ediyoruz.  Sonra bir felaketle karşılaşınca ahlar vahlar ediyoruz. Oysa bütün felaketler önce bizimle başlıyor. Kirlettiğimiz denizler, yok ettiğimiz ormanlar. Yine atmosferin ozon tabakasındaki deliğin sebebi hep biziz. Bunun sonucu oluşan iklim değişiklikler. Aslında dünyanın sonu ile bizim sonumuzu hazırlamakta.

   Herkesin şapkasını önüne koyup düşünme zamanı gelmedi mi acaba. Ne kadar daha

   Silahlanmaya dünyanın kaynaklarını ayıracağız. Bir yerde bir felaket olduğu zaman vurdumduymaz olacağız. Ne zaman ormanları yakmaktan vazgeçeceğiz ne zaman dünyamızı sevip insanları sevgi ve hoşgörüyle anlamaya çalışacağız.

                 Yazan:Bayram Yandım