Ders başlamış öğretmen sıra ile öğrencilere Türkçe dersinden okuma parçasını okutuyordu. Sıra Nazlı can’a gelmişti. Nazlı can heyecan ile okumasını sürdürürken sınıfın kapısı çalındı. Öğretmen gel dedi. Bütün sınıf merak içinde kapıya baktı. Kapıya bakanlardan biride Nazlı can idi. Kapıda beliren öğrenci nazlı can için hiç de yabancı değildi. Değirmene gittiklerinde dere kenarında oyunlar oynadığı koyun sürüsü içinde kuzuları birlikte sevdiği çobanın oğlu idi gelen. Öğretmen yeni gelen öğrenciyi sınıfa tanıttıktan sonra uygun bir yere oturmasını söyledi. Nazlı can pür dikkat okumasını sürdürdü. Ders bitmiş teneffüs zili çalmıştı. Koşarak sınıftan çıkan Nazlı can soluğu Sadığın yanında aldı. Elini uzatıp hoş geldin dedi. Sadık uzatılan eli boş çevirmeyip hoş bulduk dedi. İki arkadaş aynı okulda okumanın sevinciyle bahçede dolaşmaya başladılar.  Kasabada yapılan fabrika inşaatı bitmişti. Un fabrikasının açılışını kasabanın belediye başkanı yaptı. Hayırlı uğurlu olsun deyip açılış kurdelesini kesti. Fabrika açılışı için pilavlı ayranlı ikram dağıtıldı. Fabrikanın açılışını duyan köylüler traktörlerle ekinlerini fabrikaya taşımaya başlamışlardı. Karlı kaplı otobüs garajına gelen otobüs perona yanaştı. Murat Erzurum’u ilk kez görüyordu. Kar yığınları içinde damların çatılarında erimemiş buz sarkıtları sarkıyordu. Erzurum her zaman ki gibi soğuk ve karlıydı. Hemen bir otel bulup yerleşti. Yerleştikten sonra yemek yiyip karnını doyurmak için sokağa çıktı. Karlı buzlu yollardan geçerek bir lokantaya girdi. Karnını bir güzel doyurup tekrar otele dönüp dinlenmeye çekildi.

Fabrika açıldıktan sonra duyanlar traktör kasalarına doldurdukları buğdayları fabrikaya teslim edip teslim fişi alıyorlardı. Yıllarca değirmencilik yapmış aileye herkes sonsuz derecede güven duyuyordu. Şimdiden buğday silosunun yarısı dolmuştu bile

Murat yurdun penceresinden bakarken bir şiir karalamaya başladı.

 PARKLARDA
Sensizliğin Acısıyla Dolaşıyorum
Bin bir Düşünceyle Ben Parklarda
Aşkından Umutsuz Nasıl Yaşıyorum
Belki Teselli Diye Dolaşıyorum Parklarda

Oturduğum Sırada Sen Yoksun
Yıllardır Bekliyorum Gelmiyorsun
Belki Sevdiğimi De Bilmiyorsun
Anlatmak İçin Aşkımı Dolaşıyorum Parklarda

Ne Yeşillikler Ne İnsanları
Hep Kalbimde Sensizliğin Acıları
Hep Plaklarda Sensizliğin Şarkıları   
Bunları Dinlemek İçin Dolaşıyorum Parklarda

 Sadık ergenliğe ilk adımları atarken Nazlı can'a elinde olmadan iyice bağlandığını anlıyordu. Ve işin ilginç yanı bu yüreğindeki sevgi karşılıksız değildi. Nazlı can'da Sadığa karşı bol değildi. Baştan çocukça başlayan duygular ergenlikle birlikte aşka dönüşmüştü.Ergenliğin baş döndürücü havasına birde Nazlı can’ın aşkı eklenince Sadık için hayat bayağı zorlaşmıştı. Ama güçlü kişiliği her şeye rağmen onu ayakta tutuyor. Derslerinde başarısını etkilemiyordu. Teneffüslerde olan beraberlik yetmiyor derste bile birbirlerine kaçamak bakışlarla bakıyorlardı. Hele baharın insanın başını döndüren havası iki genç insanı aşkın rüzgarlarında adeta savuruyordu. İkisi birden ne olmadığını bilmedikleri adını koyamadıkları bir çekimin etkisindeydi. Zaman zaman birbirlerine nazlar kaprisler yaparak samimiyetlerini ilerletiyorlardı. İsmail ile eşi iyice yaşlanmış yıllar saçlarına kar misali yağmıştı. İsmail’in yüzünde çizgiler belirmiş yaşının verdiği olgunlukla sakal bırakmaya başlamıştı. O yıl haç mevsiminde eşiyle birlikte haç görevini yapmak için kutsal topraklara gitmişlerdi. Fabrikayı evi ve en önemlisi Nazlı can’ı Mustafa’ya emanet etmişlerdi. O kardeşine ve eve ve fabrikaya gözü gibi bakardı. Nazlı can zaten evde yemeği yapıyordu. Annesi her şeyi ona daha küçük yaşta öğretmişti. Zaman değirmeni çarklarını döndürüyor. Günler su gibi akıp gidiyordu. Badem ağaçları çiçeklerini açmış arılar çiçeklerden polen topluyordu. İsmail ile eşi iyice yaşlanmış yıllar saçlarına kar misali yağmıştı. İsmail’in yüzünde çizgiler belirmiş yaşının verdiği olgunlukla sakal bırakmaya başlamıştı. O yıl haç mevsiminde eşiyle birlikte haç görevini yapmak için kutsal topraklara gitmişlerdi. Fabrikayı evi ve en önemlisi Nazlı can’ı Mustafa’ya emanet etmişlerdi. O kardeşine ve eve ve fabrikaya gözü gibi bakardı. Nazlı can zaten evde yemeği yapıyordu. Annesi her şeyi ona daha küçük yaşta öğretmişti. Zaman değirmeni çarklarını döndürüyor. Günler su gibi akıp gidiyordu. Badem ağaçları çiçeklerini açmış arılar çiçeklerden polen topluyordu. Nihayet haç görevini tamamlayan İsmail ve eşi yanlarında bir sürü hediye ile birlikte kasabaya dönmüşlerdi. Konum komşu eş dost tanıdıklar kutlamak için evlerine gelmişler onlarda getirdikleri hediyeleri onlara armağan etmişlerdi. İsmail Mustafa’ya ve Nazlı can’a birer kol saati getirmişti. Yine annesi Nazlı can’a inciden bir kolye getirip hediye etmişti.Nihayet kasabanın bahçelerindeki kiraz ağaçlarındaki meyveler allı morlu belirmeye başlamış okulların tatil zamanı gelmişti. Sınıf öğretmeni karneleri dağıttı. Sadık ve Nazlı can sınıfı bütünlemeye kalmadan geçmişlerdi. Mustafa ikisine de birer bisiklet alarak ödüllendirmişti. Artık iki arkadaş bisikletlerine binerek boş arsalarda dolaşıyorlar yorulunca durup dinlenip sohbet ediyorlardı. Okulu tatile giren Murat’ın dönmesi ailenin mutluluğunu bir kat daha artırmıştı. İki kardeş fabrikadaki işlere el ele vererek kazançlarını artırmaya başlamışlardı. Kasaba ve civarlarında ekinler biçilmeye başlanmıştı. Bu yıl kasabaya döver biçer gelmiş çoğu aile ekinlerini döver biçere biçtirip ekinleri fabrikaya teslim etmişti. Fabrikanın silosu ağzına kadar ekin ile dolu olduğu için fabrika gece gündüz çalışıyordu. Bu arada fabrikaya yeni işçiler alınmıştı.Murat fabrika da arta kalan zamanda gülsüm ile buluşup dertleşiyor iki yetişkin insan okuldan sonra evliliğe dair planlar yapıyordu. Mustafa daha çok kendine işe vermiş gece gündüz fabrika ile ilgileniyor bazen fabrikada bile yattığı oluyordu. Ara sıra çocukluk aşkı Saliha aklına geliyor solgun benzi ile gözünün önünde bir hayal beliriyordu. Saliha ‘yı unutması mümkün değildi. Saliha’dan sonra dünyasına başka bir kadın almamış başka birini sevmemişti. Anne ve babasına eş dost kızlar öneriyor annesi çevredeki beğendiği kızları ona gösterip beğenip beğenmediğini soruyor fakat o hiç birini kabul etmiyor. Bir türlü evliliğe ikna olmuyordu. Zaman zaman annesi bak oğlum bizim bir ayağımız çukurda senin mürüvvetini görmek istiyoruz ölürsek senin mürüvvetini görelim de öyle ölelim gözümüz arkada kalmasın dese de Mustafa bir türlü ikna olmuyordu. Babada oğlum gel sana kız mı yok çevremizden bir kız bulalım evlen dese de Mustafa kabul etmiyordu. Saliha’nın acısı yüreğinde paslı bir hançer gibi saplanmış duruyor acısını unutmak için kendine işe ve kardeşi Nazlı can’a vermişti. Nazlı can’ın mutlu olması için her şeyi yapıyor onun her dediğini yerine getirmeye çalışıyordu. Bir Pazar günü Nazlı can değirmeni çok özledim deyince hazırlan dedi seni değirmene götüreyim. Nazlı can hemen hazırlandı. Otomobile atlayan iki kardeş bir çırpıda değirmene ulaştı. Değirmen bakımsızlıktan bir harabe olmuştu. Değirmenin taşları yerlerinden çıkmış çalılıklar ve otlarla kaplanmıştı. Bahçede yaban otlara bürünmüş ormana karışmıştı. Mustafa içini çekerek galiba biz burayı çok ihmal etmişiz dedi. Nazlı can yarısı solmuş bir gülü dalından koparmadan okşadı annemin ne emekleri vardı bu güllerde diye içini çekti. Asmalarda cılız üzüm korukları kül rengini almıştı. Nazlı can dere boyunca yürümeye başladı. Sadık aklına geldi koyun sürüsü yeni doğmuş kuzular gözlerinin nünden geçti. İçinde anlamını bilmediği bir ürperti belirdi. Ne zaman aklına Sadık düşse bir hoş olup yüzü kızarırdı. Dere her zaman ki gibi akıp gidiyordu. Fakat suyu azalmaya başlamıştı. Mustafa gidelimmi dedi fabrikada işlerim var. Nazlı can arabaya doğru yürümeye başladı. Sadık kasabanın sokaklarında amaçsızca dolaşıyordu. Kasabanın buralarını daha önce gelmemişti. Kiraz ağaçları dallarında al kirazlarla bir gelin gibi süslenmişti. Beyaz badanalı kasabanın evleri ardında kalmış eli cebinde dolaşıyorduBirden karşı yamaçlardan yola doğru inmekte olan koyun sürüsünü ve ince ezgili çoban kavalının sesini duydu. Sadık yeni doğmuş yünleri beyaz pamuk gibi bir kuzuyu bacaklarından yakalayıp kucağına aldı. Okşayıp sevmeye başladı. Az sonra ilerden bir otomobil belirdi. Nazlı can koyun sürüsünü görünce abi ne olur dur şu kuzuları biraz seveyim dedi. Mustafa yolun kenarında otomobili durdurdu. Koyunların yanına doğru yürürken kuzuyu sevmekte olan Sadığı gördü. Sadık beklenmedik bu karşılaşmadan çok şaşırmıştı.Nazlı can her zaman ki sevecenliği ile hemen sadığın yanına çöktü. Sen ne arıyorsun buralarda dedi. Sadık hiç canım sıkıldı gezmeye çıktım dedi. Nazlı can sıkı can iyidir hemen çıkmaz diye takıldı. Mustafa bir sigara yakıp arabanın kaportasına yaslandı. İki arkadaş kuzuları doyasıya sevdiler. Az sonra yanlarına gelen çoban ufak tefek çelimsiz bir çocuktu. Kaval çalmayı bırakmış arabanın yanına gelmişti. Mustafa çabana bir sigara ikram etti ikisi birlikte arabanın kaportasına dayanarak sigaraların dumanın üflediler. Nazlı can yorulmuşsundur gel bizimle artık dönelim dedi Sadık hiç itiraz etmeden otomobile doğru yürüdü. Çobana teşekkür edip otomobile binip yola koyuldular. Önce sadığı eve bırakıp sonra kendi evlerine geçtiler.Takvim yaprakları gün gün eksilirken yaz mevsimi ortalarına gelmiş kiraz ağaçlarındaki kirazlar kurumaya başlamıştı. Nazlı can bisikletine binip kasabanın trafikten uzak yerlerinde gezintiye çıkıyordu. Başlarda pek alışamamıştı. Hatta birkaç kez düşmesine rağmen zamanla usta bir binici olup çıkmıştı. Sadıkta zaman zaman bisiklete binip evlerinin civarıda dolaşıyordu. Günler geçiyor tatilin bitmesi yakınlaşıyordu. Murat fabrikada Mustafa’ya yardım ediyor arta kalan zamanda da derslerine çalışıyordu. Köylüler traktörlerin kasalarına yükledikleri buğdayları fabrikanın silosuna boşaltıp makbuz alıyorlar. İhtiyaçları olunca da makbuz karşılığı unlarını alıyorlardı. Yörede fabrika sahiplerine güven sonsuzdu. Hatta bazı köylüler sattıkları hayvanların paralarını bankaya yatırmaktan ziyade onlara bırakıyorlar. Onlarda deftere kaydedip fabrikanın kasasına koyuyorlardı. Sıcak havalar serin rüzgarlı havalara yerine bırakırken ağaçlar yapraklarını dökmeye başlamıştı. Eylül yaz mevsiminden görevi devralıyordu. Tatil bitmiş artık okullar açılacaktı. Murat eşyalarına bir valize koyup anne ve babasıyla helalleşip yola çıkacaktı. Aile onu otobüs terminaline kadar otomobil ile yolcu etti o da anne ve babasının elini öptü kardeşleriyle sarılıp vedalaştıktan sonra otobüse bindi. Otobüs ağır ağır kasabanın yollarında kayboldu. Aile otomobile binip evlerine döndü.  

 Okul yolu yine okulun açıldığı günlerde olduğu gibi çok kalabalıktı. Öğrenciler sıra sıra okulun yolunu tutmuştu. Nazlı can da hazırlanıp okula gitmeye koyuldu. Tam okula varırken yolda Sadık ile karşılaştı. İki arkadaş sohbet ede ede okula vardılar. Daha okulun bahçesine varmadan zilin sesi duyuldu. Ve sırada yerlerini alıp beklemeye başladılar. Konuşmalardan ve istiklal marşının okunmasından sora sınıfa girdiler.   Sadık Nazlı can’ düşünmeden edemiyordu. Okulda görüşmeleri konuşmaları yetmiyor heran hep yanında olsun istiyordu. Hele akşamları okuldan eve hiç gelmek istemiyor. Sabahları okula uçar gibi gidiyordu. Gün be gün Nazlı can’a daha fazla tutuluyor. Ondan ayrı bir dünya hayal bile edemiyordu. Nazlı can da aynı duygularla yanıp tutuşuyor duygularını saklamak için olağan üstü gayret sarf ediyordu. Zaman akıp gidiyor iki arkadaş birbirlerine daha fazla bağlanıyor fakat aralarındaki duyguların adını koyup birbirlerine söyleyemiyorlardı. Bu durum ister istemez okuldaki durumlarını hatta derslerini etkiliyordu. Sırf bu yüzden sadık ilk kez dersin birinden kırık not almıştı. Nazlı can’ın notlarında da belli bir düşüş gözleniyordu. Ağaçlar yapraklarını iyice dökmüş rüzgarlar alabildiğince esiyordu. Dağların doruklarında beyaz renkli kar kümeleri kışın habercisi gibi kendini belli ediyordu. Evlerde sobalar gürül gürül yanıyor. Sobaların üstünde kestane pişiriliyordu.   Öğretmenlerin ikazları ile ikisi de kendilerini toplayıp yarıyıl tatilinde karnelerinde zayıf getirmediler. Kış doğuda çok şiddetli geçtiği için bu kısa tatilde murat kasabaya gelemeyeceğini bildirdi. Bu duruma aile üzülse de elden gelen bir şey yoktu. Bir sabah uyandıklarında pencereyi açan Nazlı can karlarla kaplanmış bahçeyi gördü. Sevinçten ne yapacağını bilemedi. Hemen kışlık giysilerini giyip bahçeye koştu. Topladığı karlarla hemen bir kardan adam yaptı. Annesi de ona katılıp mutfaktan havuç ve eski elbiseler getirdi kardan adamı bir güzel giydirdiler. Bahçedeki şenliğe İsmail ve Mustafa da katılmıştı. Ailecek birbirlerine yaptıkları kar toplarını atıp eğlendiler. Güle oynaya evin içine girip sobanın başında ısınmaya başladılar. Kar birkaç gün hiç eksilmeden yağdı. Kar yığınlarının üstü yeni kar yığınları oluşturdu. Ağaçların dallarının bazıları dayanamayıp kırıldılar. Evlerin bacalarından koyu dumanlar yükseldi.  Günler sonra güneş bulutların arasından yüzünü gösterdi. Karlar erimeye başladı. Havada belli bir ısınma oluştu. Sokaklarda eriyen karların oluşturduğu su birikintileri vardı. Bahçedeki kardan adamın yarısı ermiş havuç düşmüş ceketin kolu boşta kalmıştı. Kısacık yarıyıl tatili bitmiş okullar yeniden açılmıştı.  Günler sonra güneş bulutların arasından yüzünü gösterdi. Karlar erimeye başladı. Havada belli bir ısınma oluştu. Sokaklarda eriyen karların oluşturduğu su birikintileri vardı. Bahçedeki kardan adamın yarısı ermiş havuç düşmüş ceketin kolu boşta kalmıştı. Kısacık yarıyıl tatili bitmiş okullar yeniden açılmıştı. Kasabanın sokaklarındaki kar erimiş fakat dağların doruklarındaki kar kümeleri hala duruyordu. Hala sobaların dumanları bacalardan alabildiğince yükseliyordu.tatil boyunca derslerine iyi çalışan Sadık okumaktan başka çaresi olmadığını anlamış okumak için büyük bir gayret sarf ediyordu. Sadığın bu gayreti öğretmenlerin de dikkatini çekmişti. Ama zaman zaman da Nazlı can’ı düşünmeden edemiyordu. Nazlı can da tatil boyunca derslerine çalışmış okula hazır olarak gelmişti.  Mustafa fabrikadaki işleri yoluna koymuş hesap kitap işlerini takip etmek için fabrikaya muhasebeden anlayan bir genci alarak fabrikaya muhasebe birimi kurmuştu. İsmail fabrikaya gelip gidip kahvesini içiyor. İşleri kontrol ediyordu. Fabrikada ki işçiler var güçleriyle çalışıp kazandıkları parayı helal ettirmeye uğraşıyorlardı. Bahçedeki erik ağacı ak çiçeklerini açarak baharın geldiğini adeta müjdeliyordu.Okulun yakınlarında bulunan parkta öğle tatillerinde öğrenciler toplanır kendi aralarında dolaşır vakit geçirirlerdi. Bazen Sadık ve Nazlı can da parkta bir banka oturur sohbet eder bir şeyler içerlerdi…

Baharın insanı bir hoş eden havası başlarını döndüren iki insan farkında olmadan birbirlerine iyice bağlanıyordu. Farkında olmadan hep bir araya geliyorlar. Hep birlikte olma ihtiyacı duyuyorlardı. Aralarında adını koyamadıkları dile getiremedikleri bir bağ vardı. Bazen birbirlerini kıskanıyorlardı bile. Aynı şeyleri seviyorlar. Aynı şarkıları dinliyorlardı. İkisi de kitap okumayı çok seviyor buldukları hemen her kitabı okuyorlardı. Nazlı can en son Çalı kuşu adlı romanı okumuş kendisini romandaki Feride’ye benzetmiş Sadığı da Kamuran’ın yerine koymuştu. Bundan Sadığa bahsederken ikisinin yüzleri kızarmış biraz utanmışlardı. Günler gelip geçmiş yazın bunaltıcı sıcak günleri gelmiş ağaçlar meyveye durmuştu. Yaz tatili yaklaşmış. Öğrenciler karne alacakları günü heyecan ile beklemeye başlamıştı. Bu arada Sadık iki gün okula gelmeyince Nazlı can onu evinde ziyarete gitmişti. Sadık hasta olmuş yorgan döşek yatıyordu. Nazlı can onu bu halde görünce çok üzülmüş ve endişeye kapılmıştı. Fakat bu hastalığı kısa sürede atlatan Sadık tekrar okula gelmeye başlamıştı. Bir teneffüs arasında Nazlı can Sadığa iyi ki iyi oldun seni çok merak ettim sana bir şey olsaydı ben sensiz nasıl yaşardım seni çok seviyorum dedi. Bu sözleri o kadar irade dışı söylemişti ki farkında bile değildi. Sadık da Nazlı can’a teşekkür edip sana da bir şey olsa bende yaşayamam bende seni çok seviyorum deyivermişti. Böylece ikisi de aralarındaki sevgiyi birbirlerine itiraf etmişti. Aralarındaki bağın sevgi hatta aşk olduğunu ikisi de kabul etmişti. Okulun kapanacağı gün gelip çatmış sınıf öğretmeni herkesin karnesini eliyle vermişti. Sınıfı geçen öğrenciler sevinmiş bütünlemeye kalan öğrenciler üzülmüştü. Sadık ve Nazlı can sınıfı geçmişlerdi. Sevine sevine evlerine doğru koşar adım gittiler.  Karneleri gören aileler çok mutlu oldu ve onları hediyelere boğdular. Nazlı can’ın sevincine bir sevinç daha eklendi. Yarıyıl tatilinde gelmeyen Murat tatilin ertesi günü eve geldi. O da sınıfı geçmişti. Ailenin sevinci bir kat daha arttı. Mustafa’nın yükü artık biraz hafifleyecekti. Bir Pazar günü fabrikadaki işleri Murat’a bırakan Mustafa anne ve babasını birde Nazlı can’ı alarak büyük şehre götürdü. Nazlı can birkaç kez geldiği büyük şehre hayran kalmıştı. İyice gezdiler Nazlı can ve Mustafa kendilerine çeşit çeşit elbise aldılar. Anne ve babaları çok mutluydu. Akşam otomobile binip tekrar kasabaya döndüler. Yol boyunca Nazlı can Sadık ile birlikte bu şehirde yaşamayı hayal etti. En büyük arzusu Sadık ile bu büyük şehrin kalabalık sokaklarında el ele yürümekti. Sadığa artık bisiklet küçük gelmeye başlamış babası da taksitle ona bir motorlu bisiklet alarak karne hediyesi vermişti. O da motor bisiklete binerek kasabanın tenha yollarında geziyordu. Bir gün motor bisikleti değirmen yoluna doğru sürdü. Değirmenin yanına varınca bir kenara park edip dere boyunca dolaşmaya başladı. Her yerde Nazlı can vardı. Onun hayali hep karşısındaydı. O şımarık ve içten haliyle pamuk gibi bir kuzuyu seviyordu.  Böyle ne kadar dere boyunda dolaştı bilinmez kendine geldi. Ger dönüp motor bisiklete binip kasabanın yolunu tuttu. Aile evlerinin balkonuna yaz aylarında bir masa birkaç sandalye atmıştı. Bazı akşamlar akşam yemeğini evin balkonunda yiyorlardı. O akşamda öyle olmuştu. Nazlı can yemekten sonra balkonda elindeki kitabı okumaya başladı. Anne ve babası çoktan içeri geçmiş namazlarını kılmışlardı. Kitap okumaktan yorulan Nazlı can kitap okumayı bırakıp gökteki yıldızları seyretmeye başladı. O anda göklerden bir yıldız kayıverdi. Hemen içinden Sadık diye bir dilek tuttu. O büyüklerinden duymuştu. Yıldız kayarken tutulan dilekler kabul olur diye. Canı sıkılan sadık yine motor bisiklete binip kasabanın dışına doğru sürdü. Motoru park edip bir ağaç dibinde oturup gökteki yıldızları seyretmeye başladı. Tam o sırada gökteki bir yıldız yer yüzüne doğru kaymaya başlayınca içinden Nazlı can diye bir dilek tuttu. Yaz mevsimi bütün sıcaklığı ile yaşanırken tarlalardaki ekinleri döver biçerler biçip ekinler traktör kasalarında un fabrikasının yolunu tutuyordu. Silo dolmuş yanına yeni bir silo daha yapılıp yeni gelen ekinler orada depo yapılmıştı. Mustafa yılmadan yorulmadan her işe koşturuyor fabrikayı çok güzel idare ediyordu. Bazen aklına Saliha geliyor o solgun benziyle Mustafa’ya bakıyordu.   Mustafa işleri Murat’a bıraktığı bir gün otomobile atlayıp değirmenin yolunu tuttu. Değirmene varınca otomobili bir kenara park edip dere boyunca gezinmeye başladı. Değirmenin taşları hala yerinde duruyordu. Daha ileride çağlayanın sesi buralara kadar geliyordu.  Çağlayana doğru yürümeye başladı. Tam çağlayanın olduğu yere gelince çağlayanın oradan bir ışık huzmesi oluştu. Işık huzmesi içinde Saliha ona elini uzatmış gel işareti yapıyordu. Bir anda zaman mefhumu kayboldu. Mustafa kendini cenneti andıran bir bahçe içinde Saliha’nın yanında buldu. Saliha beyaz elbisesi içinde bir melek gibiydi. Etrafta çeşit çeşit renk renk kuşlar uçuyor bahçedeki güller bahçeyi mistik bir koku yayıyordu. Bahçede meyve ağaçlarında meyveler dalları kırarcasına yüklüydü. Bir anda her şey kayboldu. Mustafa kendini çağlayanın başında buldu. Tatlı bir hayal görmüştü. Daha fazla orada kalamadı. Otomobile binip kasabanın yolunu tuttu.Tatiller öğrenciler için çabuk geçer ağaç dallarında yapraklar sararıp solmaya rüzgarlar acı acı esmeye başladı. Eylül ayı gelip çatmıştı. Ailecek Murat’ı Erzurum’a yolcu ettiler. Nazlı can okulun açılmasına en çok Sadığı daha fazla göreceği için sevinmişti. Çünkü tatil boyunca onu çok özlemişti. Okulun ilk günü okul bahçesinde karşılaşınca ikisinin de gözlerindeki sevinç görülmeye değerdi. Bazen konuşmaya hacet kalmaz bir içten bakış binlerce kelimenin anlatmak istediği şeyleri anlatır.  Okul açılmış bir yandan dersler sınavlar birbirini kovalamaya başlamıştı. Rüzgar acı acı eserken önüne kattığı yaprakları adeta kovalıyordu. Evlerde sobalar gürül gürül yanıyor. Evlerin bacalarından çıkan isli dumanlar göklere yükseliyordu. Fabrika iki vardiya çalışıyordu. Yeni işçiler alınmış hepsinin sigortası yatıyor maaşlarını tıkır tıkır alıyorlardı. Mustafa fabrikayı ustaca yönetiyor. Tam bir iş adamı gibi hareket ediyordu. İsmail oğlunun bu halinden oldukça memnundu. Civardaki fırınlar unlarını sadece bu fabrikadan alıyorlar. İşler tıkır tıkır işleyip gidiyordu. Ailenin tek sıkıntısı çocuklarının mürüvvetlerini görememeleriydi. Bazen karı koca bir evlense de onun mürüvvetini görsek diye kendi aralarında konuşuyorlardı. Murat okuyordu. Mustafa evlenmeye yanaşmıyordu. Yağmurlar yağmaya başlamış dağların doruklarında kar kümeleri görülüyordu. Nazlı can okuldan geliyor günlük derslerini çalıştıktan sonra mutfak işlerinde annesine yardım ediyordu. O da annesi kadar usta olmuştu mutfak işlerinde. Mustafa kendini tamamen fabrikada ki işlere vermiş geç vakte kadar fabrikada kalıyor. Bazen tüm gece eve gelmiyordu. Yaşadığı acıları Saliha’yı bu şekilde unutmaya çalışıyordu.Bir sabah evin perdelerini açan anne sokakların karla kaplı olduğunu gördü. Hemen ev halkını uyandırıp karın yağmasını müjdeledi. Kışlık giysilerini giyen Nazlı can okulun yolunu tuttu. Kar gerçekten yolları kapatmıştı. Kasabada bile otuz santim kar kalınlığı vardı. Kar beyaz rengiyle yapraklarını dökmüş ağaçları bir gelin gibi süslemiş ağaçlar sanki bir karpostalı andırıyordu. Sadık annesinin kendisi için örmüş olduğu atkıyı boynuna sarmış o şekilde okulun yolunu tutmuştu. Teneffüslerde öğrenciler sobanın başından ayrılmaz olmuştu.  Karlı bir kış günü İsmail hastalandı hemen hastaneye götürdüler. Doktorlar hastaneye yatması gerektiğini söylediler. Hemen yatış işlemlerini yapıp onu hastaneye yatırdılar. İsmail oldukça yaşlanmış iyice halsiz düşmüştü. Oğlu Mustafa’ya

--oğlum ben çok yaşamam annen ve kız kardeşin sana emanet onlara iyi bak ölürsem de beni sıra servilerin yanına gömersin diye vasiyet etti. Mustafa yok baba sen daha çok yaşayacaksın diyecek oldu. Ama bunu söyleyemeden babasını bir öksürük nöbeti tuttu. Öksürük nöbeti bir türlü kesilmiyordu. Mustafa hemen doktoru çağırdı. Doktor nabzını kontrol ederken İsmail’in öksürük nöbeti sona ermiş kesik kesik nefes alıyordu. Bir anda nefesi seyrekleşmeye başladı. Doktor

--hemşire hemşire

 diye seslendi. Mustafa olanlardan şaşkındı. Az sonra İsmail’in nefesi iyice kesildi. Huzur içinde göz kapakları yumuldu. Doktor Mustafa’ya

--Başınız sağ olsun dedi.

Mustafa şaşkın ve üzgün ne yapacağını bilmeden bekliyordu. Nihayet aklını başına alıp Murat’a haber verdi. Hastane de cenaze yıkanıp temizlendikten sonra hastanenin morguna konuldu. Acı haberi alan Murat hemen otobüse binip yola çıktı. Kasabada İsmail’in öldüğünü duyan herkes çok üzülmüştü. Kimseye bir kötülüğü dokunmayan tanıdık tanımadık herkese iyilik yapan kapısından kimseyi boş çevirmeyen İsmail ölmüştü. Cenazesi çok kalabalık olmuştu. Mezarda Mustafa ve Murat’a herkes başsağlığı diledi. Ailede herkes çok üzülmüştü. Kasabanın kadınları başsağlığı için her akşam evlerine geliyorlardı. Aysel kadın bunca yıllık aynı yastığa baş koyduğu eşini kaybetmişti. Üzüntüsünü belli etmemeye metin olmaya çalışıyordu. Nazlı can elinden geldiğince yardımcı oluyordu.oda çok üzülmüştü. Nihayet sınavları başlayacak olan Murat otobüse binip okuluna gitti. Mustafa onu yolcu etti. Nazlı can birkaç gün izin almıştı. Nihayet o da okuluna gitti. Öğretmenleri ve okul arkadaşları ona başsağlığı diledi.  Teneffüs arasında yanına gelen sadığı gören Nazlı can kendini tutamadı ona sarılıp uzun süre ağladı. Sadık da çok üzgündü. Acı tatlı günler gelip geçiyor yaralar kabuk bağlıyordu. Yıl sonu gelmiş Nazlı can artık ortaokulu bitirmişti. Sıcak yaz günlerinin birinde Aysel kadın kocasının ölümünden sonra kendini bir türlü toparlayamadı. Hiçbir şey onu teselli etmiyordu. Gün geldi hastalanıp yatağa düştü. Nazlı can ona çok iyi bakıyordu. Mustafa’da bir dediğini iki etmiyordu. Ama bir türlü iyileşemedi. Kocasının yokluğuna daha fazla dayanamadı. O da sıcak bir yaz günü vefat etti. Aile yine yaslara büründü.    Bir yıl içinde art arda  iki aile büyüğünü kaybeden aile derin bir acıya bürünmüştü. Özellikle Nazlı can üzüntüsü tarifsizdi. Annesinin bütün sorumluluğu ve yükü ona kalmıştı. Murat okulda olduğu için fabrikanın sorumluluğu Mustafa’ya kalmıştı. Mustafa hem fabrikayı hem de evin tek erkeği olarak evi elinden geldiğince idare etmeye çalışıyordu. Her şeye rağmen aile iyice birbirine kenetlenmişti. Nazlı can o yıl lise eğitimine başlayacaktı. Sadık ortaokulu bitirmiş o da kasabanın tek lisesi olan lisede okula başlayacaktı. Acı tatlı günler yaşanıp günler gelip geçiyordu. Ölenler ölüyor hayat devam ediyordu. Mustafa Saliha’nın acısının üzerine anne ve babasını da kaybetmiş acısına yeni acılar eklenmişti. Nazlı can ile birlikte hayata tutunmaya çalışıyorlardı. Bu arada nazlı can kasabadaki liseye kaydolmuş artık orada okuyacaktı. Murat annesinin cenazesine katılmış tatilde Mustafa’ya yardım etmiş o da okullar açılır açılmaz okuluna gidecekti. Fabrikanın ve evin bütün yükü Mustafa’ya kalacaktı.      

  Eylülün rüzgarı yaprakları önüne katıp kovaladığı günlerden bir gün okullar açıldı. Nazlı can bir başına hazırlanıp kahvaltısını yapıp okulun yolunu tuttu. Okul yolunda Sadık ile karşılaşınca acılarının bir nebze olsun azaldığını hissetti. Sadık onu teselli ederek her zaman onun yanında olduğunu söyledi. Nazlı can’ın teselliye o kadar ihtiyacı vardı ki Sadık ona ilaç gibi gelmişti. Okulda aynı sınıfta değildiler. Ancak teneffüslerde bir araya gelip konuşma imkanı bulabiliyorlardı.      

 Eylülün rüzgarı yaprakları önüne katıp kovaladığı günlerden bir gün okullar açıldı. Nazlı can bir başına hazırlanıp kahvaltısını yapıp okulun yolunu tuttu. Okul yolunda Sadık ile karşılaşınca acılarının bir nebze olsun azaldığını hissetti. Sadık onu teselli ederek her zaman onun yanında olduğunu söyledi. Nazlı can’ın teselliye o kadar ihtiyacı vardı ki Sadık ona ilaç gibi gelmişti. Okulda aynı sınıfta değildiler. Ancak teneffüslerde bir araya gelip konuşma imkanı bulabiliyorlardı. Mustafa bütün dertlerini sıkıntılarını kardeşi Nazlı can ile unutuyordu. İki kardeş birbirlerine daha bir kaynaşmış aralarındaki bağlar daha güçlenmişti. Zaman zaman Saliha’yı düşünüyor annesini babasını düşünüyor. Dünyadaki tüm sevdiklerini yüce Allah birer birer elinden almıştı. Dünyada bir Nazlı can bir de Kardeşi Murat vardı. Murat uzaklarda okuyordu. Nazlı can evlerinde yanında idi. Ya onada bir şey olursa o zaman ne yapardı. Hayatta tek tutunacak dalı biricik kardeşi Nazlı can’dı. Onun için o ne derse yapmaya bir dediğini iki etmemeye çalışıyordu. Dünyada kalan tüm sevgisi Nazlı can’ındı.