bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde pireler berber iken develer tellal iken ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallarken köyün birinde köyün ağası ölmüş. yalnız sağlığında vasiyet etmiş ben ölünce ilk gece sorgu melekleri karşısında çok korkarım onun için benimle ilk gün mezarda yatacak birini bulun mirasımın yarısını da ona verin demiş. tabi ağa ölünce vasiyeti yerine getirmek için mirasçıları fakir bir adam bulmuşlar. bu adamın sadece bir ipi varmış bir de kuşağı akşama kadar ipiyle odun taşır ondan kazandığı parayla yaşamını sürdürürmüş. tabi bu teklif onun için çok cazipmiş. bir anda köyün en zengin adamı olacakmış. bu nedenle korkmuş, ürpermiş ama zenginlik servet gözlerini kamaştırmış böylece mezarda kalmayı kabul etmiş. ve köyün ağasıyla birlikte mezara yoksul köylüyüde gömmüşler. köylüler ağayı gömüp duasını yaptıktan sonra mezarlıktan köye gitmişler. işi biten imamda mezarlıktan gidince sorgu meleği gelmiş ve mezarda iki kişiyi görünce önce demiş diriyi sorguya çekmeliyim. çünkü ölü herzaman benim elimde onu her zaman sorgularım ama diri bir daha elime geçmez demiş. ve başlamış sorguya  neyin var, nereden aldın, nereden buldun, onu nereden aldın ve bunu nereden aldın gün boyu sürüp gitmiş en sonunda  vakit dolmuş sorgu bitmiş. bu arada köylüler yoksul kişiyi mezardan çıkarmak için mezarlığa gelmişler. mezarlıkta mezar açılmış ve yoksul oradan çıkarılmış. tamam demişler seni kutlarız serveti hak ettin demişler. istemem demiş bu saate kadar bir iple kuşağın hesabını veremedim. bunca servetin hesabını nasıl veririm demiş.
   yazan:Bayram Yandım