Evvel zaman içinde kalbur saman içinde pireler berber iken develer tellal iken ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallarken eskiden köyün birinde akıllı bir çiftçi yaşarmış. Bu çiftçinin üç oğlu varmış bu oğulları pek çalışmayı sevmezmiş. Kolay para kazanmak isterlermiş. Onların bu huylarını bilen babaları bu duruma çok üzülür ama elinden hiçbir çare gelmezmiş. En nihayet çiftçi amansız bir hastalığa yakalanmış. Öleceğini anlayınca. Oğullarını yanına çağırıp “oğullarım ben artık iyi olamayacağım son dakikalarımı yaşıyorum yalnız size bir sır vereceğim benim koca tarlada gömülü bir teneke altınım var ben ölünce o altınları çıkarıp aranızda paylaşın” demiş. Çiftçi ölmüş. Çiftçi öldükten sonra kazmaları ellerine alan oğulları tarlanın her tarafını kazmışlar ama altınları bulamamışlar. Sonra bu kadar çalıştık bu emek boşa gitmesin deyip tarlayı bir güzel ekinle doldurmuşlar. İyice kazıldığı için tarla bol mahsul vermiş. Oğullar da bu mahsulü satıp aralarında paylaşmışlar. Her birinin eline çok güzel para geçmiş. Oğulları babalarının ne demek istediğini anlamışlar. Bu günden sonra çok çalışıp alın teri ile kazanmaya başlamışlar. Onlar ermiş muradına biz çıkalım bakalım dünyadaki başka insanlara…

   Yazan: Bayram YANDIM