KÖYLÜ VE KIŞ BABA Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde pireler berber iken eski han içinde kaf dağının eteklerinde yaşlı bir çiftçi yaşarmış kulübesinde. Bu yaşlı çiftçi bir gün bir de bakmış ki her yer bembeyaz karla kaplı evinde ne yiyecek var nede yakacak bir odun hemen giyinip kuşanıp çıkmış kış babanın kapısına anlatmış durumunu dili döndüğünce. Kış baba dinlemiş dinlemesine de yapacak bir şey yokmuş ne gelir elden. Ama demiş önümüzdeki yıl kış gelmeden haber veririm sana sende önlemini alır rahat geçirirsin kışı demiş. Köylü çaresiz dönmüş evine kıt kanat geçirmiş kışı neyse zaman akıp geçmiş önce bahar gelmiş o geçmiş yaz gelmiş çiftçi dayı beklermiş kış baba bana haber verecek diye sonbahar rüzgarları esmiş ağaçlar yapraklarını dökmüş bir bir ama kış babadan ses seda yokmuş güz yağmurları düşmüş taprağa hafiften fırtınalar esmiş köylü beklemiş beklemiş kış babadan ses seda yok. En nihayet uyanmış bir sabah köylü bakmış her yer karlarla kaplı hemen düşmüş yola çalmış kış babanın kapısını e demiş odlumu şimdi hani haber verecektin kış gelmeden önce demiş kış baba gayet rahat verdim demiş ben sana haber kış gelmeden önce esme dimi sonbaharda rüzgarlar yağmadı mı yağmurlar başlamadı mı hafiften havalar soğumaya daha nasıl haber verirdim sana kışın geleceğini demiş köylü bakmış kış baba haklı çaresiz düşmüş yola varmış kulübesine…     Bayram YANDIM