Bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde pireler berber iken develer tellal iken ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallarken. Köyün birinde dünyasında hiç hayır yapmayan bir kadın ölür. Neyse kadını mezara gömerler. Kadın ahiretde  yiyecek hiçbir şey bulamaz. Bakar herkes mutlu herkesin bir yiyeceği var yanındakilere bunun sebebini sorar. Onlarda dünyada yaptıkları hayırların kendilerine verildiği, onların da bu hayırları yediklerini söylemişler. Kadın dua edip Allah’a yalvarmış. Allah bu duayı kabul etmiş. Ve kadının mezardan çıkmasına izin vermişler. Kadın hemen eve gelmiş. Çocukları çok sevinmiş. Annemiz geldi diye kadın hemen bir fırın ekmek yapmış. Hiç kimseye bir parça ekmek vermemiş. Hatta çocuklarına dahi bir parça ekmek vermemiş. Ekmekleri bir çuvala doldurup tutmuş mezarın yolunu tam mezardan içeri girerken eşeğin biri ekmeklerden bir parça kovalamış. Tam mezara gelmiş kapı açılmış. Kadın içeri girer girmez kapı kapanmış. Ekmek çuvalı mezarın dışında kalmış. Kadın sofrasına bakmış ki eşeğin kopardığı ekmek varmış. Pişman olmuş. Ama son pişmanlık fayda etmemiş.

    Yazan: Bayram YANDIM