KARDAN ADAM
Bir varmış. Bir yokmuş. Mevsimlerden kışmış. Gece boyu kar yağmış. Sabahleyin kalkan çocuklar. Karı görünce bayram yapmış. Hemen toplanıp bir araya bir kardan adam yapmışlar. Ali kar toplamış. Hasan da daha öteden toplamış karları. Veli bir havuç getirmiş. Kemal kömür bulmuş. Takmışlar kardan adama havuçtan bir burun. Yapmışlar kömürden gözler. Hele selimin atkısı sarılınca boynuna. Benzemiş kar yığını bir adama. Sürmüş sefasını sokakların. Bir padişah edasıyla. Kurulmuş tahtına saatlerce. Nihayet vakit öğle olmuş. Güneş ışıkları kardan adamı vurmuş. Önce terlemiş hafiften. Ne olduğunu bilmeden sonra başlamış erimeye. Bizim kardan adam. Güneş yükselince en tepeye bir havuç, bir atkı birde kara birkaç leke kalmış sokakta. Bizim kardan adamdan kalan.
Bayram YANDIM |