PABUCU DAMA ATILMAK   Küçük Ahmet leyleklere çok kızıyordu. Sanki hiç işleri yokmuş gibi kendisine bir kardeş getiriyorlardı. Akşam yatarken minik ayakkabılarını yatağının altına saklıyordu. Çünkü hep ona senin pabucun dama atılacak diyorlardı. Niye pabuçlarını atsınlar ki. Ne güzel giyip bahçede oynuyordu. Hem onları babası almıştı. Niye dama atılacak bir türlü anlamıyordu. Leyleklerinde hiç işi yoktu. Niye ona bir kardeş getirirlerdi. Bir akşam teyzesi geldi. Anne ve babası birlikte telaşlı telaşlı gittiler. Teyzesi ona mısır patlattı. Çizgi film izletti. Uykusu gelince de yatağına yatırdı. Sabah kalkınca ilk iş yatağının altına bakmak oldu. Ayakkabıları yerinde duruyordu. Salona geçti. Babası ordaydı. Babası elinden tuttu. Gel benimle dedi. Birlikte yatak odasına geçtiler. Annesi yatakta yatıyordu. Kucağında bir kundak vardı. Annesi gülümseyerek gel bak kardeşine dedi. İstemeye istemeye kundağın içinde yumuk gözlü bir bebek duruyordu. Pek de çirkin bir şeydi. Bu leylekler nerden bulmuşlar bu çirkin şeyi diye düşündü. Az sonra misafirler geldi. Hepside anne ve babasına yaşı uzun olsun diyorlar yine bebeğin kundağına hediyeler takıyorlardı. Kimse onunla ilgilenmiyordu. Sessizce yatak odasına gitti. Ayakkabılarını giydi. Salona geldi. Yine kimse ilgilenmedi. Sanki kimse onu görmüyordu. Bu arada annesi bebeğin kundağını açtı. Kalem kadar ayakları vardı. Ha bire ağlıyordu. Annesi yine meme vererek karnını doyurdu. Bunun neyini seviyorlar diye düşündü. Hem ağlıyor hem de kakasını bile söyleyemiyordu. Bu leylekler başka bebek bulamamışlar mıydı. Odasına geçti. Oyuncaklarını çıkardı canı oynamak istemiyordu. Nihayet babası Ahmet diye seslendi. Hemen koştu. Babası elinden tuttu. Hadi seninle lunaparka gidelim dedi. Yatağının altından ayakkabılarını çıkarıp giydi. Annesinin yanına geldi. Kucağında bebek annesi. Bebeği yatağa bıraktı. Kendisini kucağına aldı öptü okşadı. Ahmet ağlamaya başladı. Gözyaşları yanaklarından aşağı doğru akıyordu. Annesi öptü öptü. Eliyle gözyaşlarını sildi. Gürültüden bebekte ağlamaya başladı. Ahmet kardeşine baktı. Küçücük gözleri o kadar sevimliydi ki  içinden öpüp okşamak geldi. Annesi onu bıraktı. Kardeşine koştu. Babası elinden tutup çıkacakken. Babasının elini bırakıp annesinin yanağına kocaman bir öpücük kondurdu. Bir öpücük de kardeşinin yanağına koşup tuttu babasının elini. Babası onu lunaparka götürdü. Lunaparkta salıncaklara bindi, kaydıraktan kaydı. Zaman su gibi geçti. Babası elinden tuttu. Eve doğru gelirken çatıda gördüğü leyleğe teşekkür etti. Leylek ona güzel bir kardeş getirmişti.                Bayram YANDIM