Evvel zaman içinde kalbur zaman içinde pireler berber iken eski han içinde kaf dağı ormanında yaşarmış uyanık bir tilki o gün bir kurdun parçalamış olduğu bir kuzudan kalan artıkları indirmiş afiyetle midesine. Kuzu etini afiyetle yemiş yemesine de susamış bizimkisi iyicene. Düşmüş yola bir yudum su bulurum diye ama nafile ne bir dere nede bir ırmak yokmuş yakınlarda. Neyse az gitmiş uz gitmiş orman bitmiş yok hala bir su kaynağı. Aramış durmuş bizim ki ne demişler arayan bulur o da bulmuş bir kuyu kuyunun başında bir dolap ama nasıl bir dolap biri kuyudan inmeden diğeri çıkamazmış. Tilki düşünmeden atlamış kovanın içine o saat bulmuş kendini kuyunun dibinde. İçmiş kana kana suyunu serinlemiş dilediğince hoşuna gitmiş bu durum epey zaman ama sıkılmış sonunda çıkmak istemiş kuyudan nafile bak demiş ben bunu hiç düşünmemiştim başlamış beklemeye nihayet çok susayan bir kurt gelmiş kuyunun başına bakınca kuyudan içeri görmüş tilkiyi suyun içinde hey demiş sen ne arıyorsun orada tilki gayet neşeli serinliyorum burada buz gibi suda iyice susayan tilki serinlemek kelimesini duyunca heyecanlanmış demek keyfin çok güzel demiş tilki sorulur mu  hiç demiş kurt orda bana da yer var mı diyecek olmuş olmaz mı demiş tilki burada ikimize de yetecek kadar yer var yeter ki sen gel demiş fazla ısrara dayanamayan kurt o saat atlamış kovaya doğru kuyuya o inerken kuyuya başlamış tilki kuyudan çıkmaya kurt ne oluyor diyecek olmuş tilki ben çok serinledim üşümeye başladım çıkıyorum bir enayi bulursan sende çıkıp kurtulursun bu kuyudan demiş olanları anlayan kurt başlamış kuyunun içinde çaresiz beklemeye…