bir varmış bir yokmuş. evvel zaman içinde kalbur saman içinde pireler berber iken develer tellal iken ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallarken başıma ağaçtan kocaman kırmızı bir elma düştü. neyse geçelim masalımıza. eskiden bir eve bir misafir gelmiş. misafir eve buyur edilmiş. ama ev sahipleri biraz cimri biraz nakis insanlarmış. misafire aç mısın tokmusun diye sormamışlar. tabi eskiden olduğu için misafir ve ev sahipleri bir odada yatmak zorundalarmış. ev sahibi artık yatma vakti deyip sermiş yatakları yere. yatmışlar. ev sahibinin niyeti uyutup misaferi doyurmakmış ev halkının karınlarını tam misafir uyumuştur haydi kalkıp yemek hazırlıyalım diyecekler misafir başlar kıpırdanmaya. ev sahibi der misafir üşüyor atın üstüne bir yorgan. neyse misafir uyur gibi yapar. ev sahipleri ocağa koymuşlar tencereyi pişirecekler yemeyi. misafir yine kıpırdanır. ev sahibi der misafir üşüyor atın üstüne bir yorgan daha. yine misafir uyur gibi yapar nafile misafirin karnı aç uyunurmu. ev sahipleri kalkıp yemek yiyecekler. ama misafir yine yorganları oynatır. ev sahipleri der yine üşüyor bizim misafir yorgan örtün üstüne tam böyle misafirin üstüne dokuz yorgan örtmüşler. bu arada ev sahiplerinin dalgınlığı ile kaş ile göz arasında misafir ocakta kaynayan yemeğe bir avuç tuz atar. bu arada pişen yemeği yemek için indiren ev sahipleri yemeği kaşığı daldırınca yemeği tuzdan yiyememişler. misafir kalkmış bu arada sizin yemek ocakta kaynaya kaynaya tuzlandı. benim karnım da açtı siz benim üstüme ha bire yorgan örtüyorsunuz. aç insanın üstüne dokuz yorgan örtseniz de uyumaz.
  yazan:Bayram Yandım