bir varmış bir yokmuş evvel zaman içinde kalbur saman içinde pireler berber iken develer tellal iken ben annemin beşiğini tıngır mıngır sallarken bir parmak çocuk varmış. şimdi diyeceksiniz hiç parmak çocuk olurmu demeyin. masal bu parmak çocuk olur. neyse parmak çocuk bir gün bir kaz ile karşılaşmış. kaz parmak çocuğu çok sevmiş. bin demiş sırtıma dolaştırayım seni binmiş parmak çocuk kazın sırtına havalanmış kaz alıp parmak çocuğu sırtına. az gitmişler uz gitmişler dere tepe düz gitmişler bir köyün birinde konmuş kaz parmak çocuk bakmış çevresine insanlar kendisinden daha küçük. evleri filan kendisinden çok küçük bizim parmak çocuk sıvmamış evlere. neyse parmak çocuk köyün çayırlarında ağırlamışlar doyurmuşlar karınlarını. bu köyde çok sıkılan parmak çocuk sıkıldım demiş ben gidelim bu diyardan. bindirmiş kaz parmak çocuğu sırtına almış gitmiş başka bir köye bu köydeki insanlar da çok büyükmüş. parmak çocuk yanlarında çok küçük görünüyormuş.
yine bu köyün insanları yedirip içirmişler parmak çocuğu mutlu olması için ellerinden geleni yapmışlar. fakat sıkılmış bizim parmak çocuk bu insanların arasında gidelim demiş gidelim sıkıldım bu diyardan. bindirip sırtına parmak çocuğu havalanmış uçan kaz başka bir köye varınca inmiş. bu köyün insanları ancak parmak çocuk kadarmış uçan kaz güzel bir evin bahçesine indirmiş parmak çocuğu parmak çocuk yere iner inmez havalanmış uçan kaz. parmak çocuk ne olduğunu anlamadan bir güzel kız karşılamış onu. hoş geldiniz demiş parmak çocuk bu kızı çok beğenmiş bu kızı kız da sevmiş parmak çocuğu istemişler kızı parmak çocuğa eş diye razı olunca anne baba evlenip kırk gün kırk gece düğün yapmış parmak çocuk mutlu olup yaşayıp gitmişler yeni dünyalarında.
   yazan:bayram yandım